Κατά τη διάρκεια εορταστικής περιόδου, θα φάμε περισσότερο από το συνηθισμένο, και ειδικά “εξαιρετικά” και πλουσιότερα φαγητά.
Όλα αυτά ασκούν πίεση στο πεπτικό μας σύστημα.
Δεν θέλω να σας χαλάσω όμως την ωραία γιορτινή ατμόσφαιρα!
Και ειδικά όχι να σας συμβουλεύσω να στερήσετε από τον εαυτό σας όλα τα καλά πράγματα που έχουν σχεδιάσει για εσάς τα αγαπημένα σας πρόσωπα ή εσείς η ίδια για το τραπέζι των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς.
Αλλά θα ήθελα να σας δώσω αυτή τη συμβουλή που θα σας βοηθήσει να αφομοιώσετε καλύτερα : μασήστε καλά.
Η πέψη αρχίζει στο στόμα
Το παραδέχομαι, αυτή είναι η συμβουλή που ακούγαμε συχνά όταν είμασταν παιδιά : ” Μάσα καλά πριν καταπιείς !” ».
Οι γονείς μας ήθελαν πάνω απ’ όλα να μην πνιγούμε ή να μην καταπιούμε στραβά.
Αλλά είχαν δίκιο χωρίς να το γνωρίζουν: η πιο σημαντική στιγμή της πέψης δεν συμβαίνει στο στομάχι ή στο έντερο, αλλά στο στόμα!
Το μάσημα διεγείρει περίπου 10.000 γευστικούς κάλυκες στο στόμα μας – αυτοί που χρησιμοποιούμε για να διαπιστώσουμε εάν ένα φαγητό είναι καλό ή κακό για εμάς ή απλώς αν είναι γευστικό.
Στη συνέχεια, η μάσηση :
1- αυξάνει την παραγωγή σάλιου, η οποία:
- εξουδετερώνει την οξύτητα των τροφίμων,
- προστατεύει το σμάλτο των δοντιών,
- καταπολεμά τα βακτηρίδια που εμπλέκονται στο σχηματισμό τερηδόνας και προβλήματα των ούλων και
- αρχίζει να διασπά το άμυλο – τους κύριους υδατάνθρακες σε αμυλούχα τρόφιμα – σε απλά σάκχαρα.
2- προκαλεί την παραγωγή γαστρικών και παγκρεατικών υγρών , προετοιμάζοντας την πέψη.
3- σπάει τα τρόφιμα σε όλο και μικρότερα κομμάτια , καθιστώντας το πιο “εύπεπτο” από τα πεπτικά υγρά.
Τα εκπληκτικά αποτελέσματα της καλής μάσησης
Είναι τρελό πώς αυτή η απλή, θεμελιώδης κίνηση – το μάσημα – μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα, ανάλογα με το αν γίνεται σωστά ή λάθος.
Ακριβώς όπως τα ντόμινο: για να πέσει αρμονικά ολόκληρη η σειρά, πρέπει να σπρώξτε το πρώτο σωστά.
Το πρώτο ντόμινο είναι η μάσηση.
Όσο λιγότερο μασάμε , τόσο μεγαλύτερα είναι τα κομμάτια τροφής που πέφτουν στο στομάχι μας και στη συνέχεια στο έντερο μας.
Και έτσι, ότι είναι μεγάλο δεν θα αφομοιωθεί καλά ή και καθόλου, και θα πέσει θύμα των εντερικών βακτηριδίων, προκαλώντας ζυμώσεις και σήψη στο στομάχι και το αποτέλεσμα: πεπτικές διαταραχές, φούσκωμα και αέρια.
Αντίθετα, όσο περισσότερο μασάμε, τόσο καλύτερα απορροφούνται τα θρεπτικά συστατικά.
Η καλή μάσηση δεν επιτρέπει μόνο στην πέψη να είναι καλύτερη, επίσης και πάνω απ ‘όλα σας επιτρέπει να απολαμβάνετε τη μέγιστη θρεπτική αξία ενός τροφίμου!
Αυτό το καλό μάσημα και επομένως αυτή η καλή “εκμετάλλευση” των θρεπτικών συστατικών από αυτό που τρώμε είναι, με εκπληκτικό τρόπο, συνδεμένη με την υγεία των μυών , ειδικά στους ηλικιωμένους [1].
Το μάσημα πράγματι καθορίζει πώς το σώμα μας αφομοιώνει τα αμινοξέα για να ενισχύσει τη μυϊκή μάζα.
Το να μασάμε πολύ ώρα:
- αυξάνει την ποσότητα της διαθέσιμης πρωτεΐνης,
- καθιστά ευκολότερη την απορρόφηση ορισμένων ανόργανων στοιχείων και βιταμινών (ιδίως ωμά φρούτα και λαχανικά [2]),
- αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα των λιπιδίων [3].
Μασήστε περισσότερο για να παχαίνετε λιγότερα
Μια εφαρμοζόμενη μάσηση είναι επίσης το πρώτο, θεμελιώδες βήμα για να διατηρηθεί η γραμμή.
Οι άνθρωποι που μασούν τα τρόφιμα τους για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι πιο αδύνατοι από τους άλλους, δήλωσαν ερευνητές χωρίς δισταγμό το 2012 [4].
Ο μηχανισμός είναι γνωστός. Πρώτον, το μάσημα απελευθερώνει ισταμίνη και λεπτίνη, νευροδιαβιβαστές που ρυθμίζουν την όρεξη.
Με άλλα λόγια, το αίσθημα κορεσμού δεν εμφανίζεται ταχύτερα (συμβαίνει πάντοτε δεκαπέντε με είκοσι λεπτά μετά την έναρξη του γεύματος), αλλά στο ίδιο χρονικό διάστημα έχετε καταναλώσει λιγότερη τροφή!
Επίσης, μάσηση σημαίνει να βάζετε μικρότερες ποσότητες φαγητού στο στόμα.
Αποτέλεσμα: 10 έως 30 % λιγότερες θερμίδες που λαμβάνονται [5]
Το 2013, ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, χωρίς κανένα άλλο παράγοντα κινδύνου, οι άνθρωποι που τρώνε πολύ γρήγορα, χωρίς να μασήσουν αρκετά, είναι 2,5 φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 [6].
Η πολύ γρήγορη κατάποση θα προκαλέσει μια κορύφωση του σακχάρου στο αίμα, με τη ζάχαρη να περνάει πολύ γρήγορα στο αίμα.
Το καλό μάσημα, οδηγίες χρήσης
Οι κανόνες για το μάσημα δεν είναι περίπλοκοι.
Όπως είπα, αυτό είναι μια θεμελιώδης πράξη: επομένως, πάνω απ ‘όλα, πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτό.
Αυτό σημαίνει, να μη μασάμε κάνοντας κάτι άλλο : βλέποντας τηλεόραση ή ακόμα και διαβάζοντας ή δουλεύοντας.
Πάρτε μικρές μπουκιές, είναι σημαντικό.
Επικεντρωθείτε στο μάσημα σας, στην αίσθηση του φαγητού στο στόμα σας. Αυτό όχι μόνο θα σας επιτρέψει να το εκτιμήσετε, αλλά και να αισθανθείτε καλύτερα τη στιγμή που είναι έτοιμο να περάσει στον πεπτικό σας σωλήνα:
- όταν είναι όσο το δυνατόν πιο μαλακό,
- όταν είναι καλά εμποτισμένο με σάλιο.
Όταν έχετε καταπιεί, και μόνο μετά, μπορεί να πιείτε το νερό, το αναψυκτικό ή το ποτό σας!
Να έχετε μια Εξαιρετική Παραμονή Χριστουγέννων και Ευτυχισμένη η Νέα Χρονιά και να είστε καλά!
Πηγές:
[1] Rémond (D.) et al., «Postprandial whole-body protein metabolism after a meat meal is influenced by chewing efficiency in elderly subjects», The American Journal of Clinical Nutrition, May 2007, vol. 85, no 5, pp. 1286-1292, https://academic.oup.com/ajcn/article/85/5/1286/4633031 [2] Lemmens (L.) et al., «Particle size reduction leading to cell wall rupture is more important for the β-carotene bioaccessibility of raw compared to thermally processed carrots», Journal of Agricultural and Food Chemistry, December 22, 2010, vol. 58, no 24, pp. 12769-76, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21121612 [3] Cassady (B. A.) et al., «Mastication of almonds: effects of lipid bioaccessibility, appetite, and hormone response», The American Journal of Clinical Nutrition, vol. 89, no 3, March 1, 2009, p. 794-800, https://academic.oup.com/ajcn/article/89/3/794/4596705 [4] Wijlens (A. G. M.) et al., «Effects of oral and gastric stimulation on appetite and energy intake», Obesity (Silver Spring), December 2012, vol. 20, no 11, pp. 2226-2232, https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1038/oby.2012.131 [5] Zijlstra (N.) et al., «Effect of bite size and oral processing time of a semisolid food on satiation», The American Journal of Clinical Nutrition, August 2009, vol. 90, no 2, pp. 269-275, https://academic.oup.com/ajcn/article/90/2/269/4596972 [6] Radzeviciene (L.), Ostrauskas (R.), «Fast eating and the risk of type 2 diabetes mellitus. A case-control study», Clinical Nutrition, April 2013, vol. 322, no 232-235, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22800734 ; Hurst (Y.) et Fukuda (J.), «Effects of changes in eating speed on obesity in patients with diabetes: a secondary analysis of longitudinal health check-up data», British Medical Journal Open, février 2018, vol. 8, no 1, https://bmjopen.bmj.com/content/8/1/e019589.full